NIE oddzielnie pisze się:
1. Z czasownikami, np.: nie piszę, nie biegam, nie ma.
Wyjątki: niedomagać, nie dostawać, niedowidzieć, nienawidzić, niepokoić, niewolić.
2. Z wyrazami o znaczeniu czasownikowym, np.: nie potrzeba, nie wolno, nie warto.
3. Przed nie dającymi się wyprowadzić z przymiotników przysłówkami, np.: nie dziś, nie tylko, nie zawsze.
Wyjątki: niezbyt, nieraz.
4. Przed wyrażeniami używanymi w roli orzeczenia, np.: Nie wstyd kąpać się często.
Wyjątek: niepodobna.
5. Przed przymiotnikami i rzeczownikami w roli orzeczników, np.: To nie wróg, kto wyciąga rękę.
6. Z przymiotnikami i rzeczownikami w stopniu wyższym i najwyższym, np.: nie lepszy, nie gorszy.
7. Z zaimkami, np.: nie ty, nie twój, nie nasz.
Wyjątki: nieco, niecoś, niejaki, niektórzy, nieswój.
8. Z liczebnikami, np.: nie jeden, nie dwa, nie trzy.
Wyjątki: niejeden (=wielu), niewiele, niewielu, nieraz (często).
NIE pisze się łącznie:
1. Z rzeczownikami, np.: nieprzyjaciel, niezgoda, niedola.
2. Z przymiotnikami, np.: niedobry, nieładny, niegrzeczny.
3. Z przysłówkami pochodzenia przymiotnikowego, np: niedużo, nieładni, niedobrze.
Wyjątek: pisownia nie z rzeczownikami, przymiotnikami i przysłówkami, gdy stanowią przeciwstawienia. Wtedy piszemy osobno: Nie ładna, ale piękna. Nie złe, ale makabryczne. Kawę? Nie, herbatę.
Partykuła nie:
Mamy zdanie w języku polskim: "Nie, nie możesz tego jeść, to nie jest jadalne!". Sprawa jest tutaj prosta, bo do zaprzeczenia używamy jednej tylko partykuły nie.
Chyba o to chodzi...
