Może ta historia wyda wam się bardzo dziwna ale dla mnie stanowi nieodłączną cześć mojego życia. Jedyne co się w życiu dla mnie liczy, jest to właśnie piłka nożna. Niektórzy myślą że to jest jakiś zwykły sport, biegniesz <do przodu> i kopiesz piłkę ale tak <naprawdę> jest to coś więcej, radość z wspólnej zabawy z kolegami oraz pasja jaką darzy się tę grę uczyniły fakt iż ten sport jest właśnie moim jedynym życiowym celem. To było 12 listopada, grałem wtedy z moim klubem piłkarskim na wyjeździe o mistrza. Nasze nastawienie było oczywiste: <Przede wszystkim> nie dać za wygraną, <ponadto> dobrze się przy tym bawić. Już minęło pierwsze <pół> godziny rozgrywki, <pomimo> tego że wynik wciąż się nie zmienia żadna ze stron nie chcę odpuścić. Ale, <zaraz> mamy piłkę, być <może> coś uda nam się strzelić wreszcie pierwszą bramkę. Przeciwnicy wyłączyli mnie z gry, <wokół> mnie jest ich ze 3 i nie wygląda na to żeby odpuścili tym bardziej że teraz naprawdę robi się niebezpiecznie. <Zatem> ruszyliśmy, już jesteśmy na połowie przeciwnika na którą nie było problemu się dostać aż tu <nagle>
faul. Mamy 21 metrów do bramki przeciwnika, <jeśli nie> wykorzystamy tej okazji, już więcej możemy jej dostać. <Wśród> kibiców zapanowała cisza. Trener wyznaczył mnie do oddania strzału. Ciężko oddychałem i nogi moje wydawały się jak z waty, jedyne o czym myślałem to wygrana. Chwila namysłu i oddałem strzał, wszystko działo się tak szybko ale dla mnie czas się ciągnął. Piłka bez wątpienia szybowała w stronę bramki, jedyną przeszkodą do niej jest tylko bramkarz przeciwników. Zamknąłem oczy z nadzieją że stanie się cud, nim je otworzyłem usłyszałem wielki krzyk który zapanował na boisku, nieopisana radość ogarnęła mnie wtedy a tylko przekątnie się uśmiechałem do kolegów. Wynik który ustanowiłem pozostał niezmieniony do końca. Mam teraz świadomość że dzięki mnie wygraliśmy i wspaniale się z tym czuję.
Będziesz musiała parę rzeczy pozmieniać, niestety.
Pozdrawiam™
