Przypowieść o wdowie <nie wiem czy jest dobra,ale mam nadzieję,że tak ;)
W pewnym mieście żyła wdowa.Wiodła ona życie skromne,ale nieszczęśliwe.Kobieta całymi dniami musiała pracować ponad swoje siły,żeby zarobić pieniądze na lekarstwa dla swojej chorej córki.Lecz pewnego dnia kolejne nieszczęście spadło na jej barki- straciła pracę.Kiedy straciła pracę z ledwością wiązała koniec z końcem.Brakowało jej pieniędzy na leki.Któregoś dnia natknął się na nią ,,płaczącą" pewien mężczyzna.Był to człowiek niebogaty,ale na tyle życzliwy,że po wysłuchaniu historii owej wdowy ofiarował jej pieniądze potrzebne na lekarstwa dla ukochanej córki,choć sam był w trudnej sytuacji.
Do tego obiecał,że pomoże jej znaleźć pracę.Dzięki pomocy mężczyzny szczęście na nowo uśmiechnęło się do wdowy <i jej córki>.
Jak chcesz to masz tu jeszcze przesłanie tej przypowieści ;p
Przesłanie:
W dzisiejszych czasach istnieje niewielu szczerych i naprawdę życzliwych ludzi, którzy dobro bliźnich przedkładają ponad wszystko inne,a w tym również ponad własne.Takim dobroczyńcą okazał się mężczyzna z mojej przypowieści.Nie znamy dokładnie jego sytuacji życiowej,ale wiemy, że nie był człowiekiem zamożnym.Mimo wszystko los wdowy nie pozostał mu obojętny i pomógł jej, choć sam był w trudnej sytuacji.Taka postawa bez wątpienia jest godna podziwu i jestem pewna,że gdyby wokół nas było więcej takich ludzi, świat byłby zdecydowanie piękniejszy.
;DD
