Podczas podróży Zenek czuł się bardzo zestresowany. W każdej chwili budziło się w nim tysiące pytań, na które nie był w stanie odpowiedzieć. Wreszcie pociag dojechał. Przez chwilę Zenek snuł plany ucieczki jednak przerwał je krzyk stęsknionego wujka. Kiedy młodzieniec ujrzał bliską mu osobę rozbudziły się w nim uczucia. Padł wujkowi w ramiona i wiedział, że była to najprzyjemniejsza od wielu miesięcy chwila. Wuj również bardzo się rozczulił widząc prawie dorosłego już mężczyznę. Następnie powrócili do domu. Zenek przez całą drogę opowiadał wujkowi o swoich przygodach, o wspaniałych ludziach, których poznał w trakcie swojej wędrówki. Był bardzo szczęśliwy. Chłopiec zamieszkał na stałe u poczciwego Antosia i było mu tam bardzo dobrze. Każde wakacje Zenek spędzał ze swoimi przyjaciółmi. Wraz z wujkiem bardzo często odwiedzał Ulę i jej rodziców. Zawiązała się pomiędzy nimi bardzo silna więź, którą możnaby nazwać miłością... Chłopiec odnalazł swój prawdziwy dom pełen miłości.
