Odpowiedź :
Interwencja USA w utworzenie nowego porządku w Europie. Amerykański prezydent Woodrow Wilson 8 stycznia 1918 roku sformułował 14 punktów, które dotyczyły: zniesienia tajnej dyplomacji, wprowadzenie wolności mórz i zasady równości w handlu, ograniczenia zbrojeń i redukcji sił zbrojnych, obiektywnego rozwiązania konfliktów kolonialnych, wycofania obcych wojsk z terytoriów Rosji i Belgii, zwrotu przez Niemcy Alzacji i Lotaryngii, zaspokojenia roszczeń Włoch, nadania autonomii narodom Austro-Węgier, ewakuacji obcych wojsk z Rumunii, Serbii i Czarnogóry, odzyskania wolności przez narody wchodzące w skład imperium tureckiego, powstania niepodległej Polski z dostępem do morza oraz utworzenia międzynarodowej organizacji czuwającej nad światowym pokojem. Państwa sprzymierzone odniosły się do planu Wilson Wilsona z większym sceptycyzmem, zarzucając mu nieznajomość realiów europejskich przesadny idealizm, pyzatym amerykański prezydent nie uwzględnił faktu istnienia wielu porozumień między sprzymierzonymi, określających rozwiązania terytorialne po wojnie. Na konferencji paryskiej w 1919 r. zebrali się przywódcy państw Ententy i pozostałych zwycięskich państw w celu uzgodnienia warunków pokoju z pokonanymi i ustalenia nowego ładu po wojnie. Plan Wilsona okazał się tylko złudzeniem, a sam prezydent często natykał się na opór swych wytrwałych partnerów z koalicji. Wielka Brytania odrzucała punkt o wolności mórz, a Francja punkt o powszechnym rozbrojeniu pragnąc zdobyć dominującą pozycje w Europie. Największego przeciwnika miał Wilson w pragmatyku Clemenceau, który był zdecydowany zawrzeć taki pokój, który by złamał na zawsze Niemcy. Miały one zostać skutecznie pozbawione znaczenia poprzez rozbiór ich terytoriów, rozbrojenie, ogromne odszkodowania. Między złudzeniami Wilsona, a agresywnym odwetem Clemenceau znalazło się stanowisko Lloyda George’a. Zgodnie z zasadami polityki Wielkiej Brytanii nie życzyła sobie, by na kontynencie europejskim dominację niemiecką zastąpiła francuska.
Tak, więc ostateczny kształt traktatom nadało w dużej mierze kompromisowe stanowisko Wielkiej Brytanii.
Tak, więc ostateczny kształt traktatom nadało w dużej mierze kompromisowe stanowisko Wielkiej Brytanii.
