Odpowiedź :
Silnik odrzutowy to silnik działający na zasadzie wyrzucania z dużą prędkością strumienia gazów, co wywołuje siłę ciągu w przeciwną stronę na podstawie trzeciego prawa dynamiki Newtona. Potocznie przez silnik odrzutowy rozumie się najczęściej silniki turboodrzutowe i turbowentylatorowe. Podstawą teoretyczną pracy silnika odrzutowego jako silnika cieplnego jest obieg Braytona-Joule'a.
Pierwszy silnik odrzutowy napędzany parą wodną skonstruował w I wieku naszej ery Heron z Aleksandrii (tzw. bania Herona), jednak w owych czasach był traktowany jako ciekawostka i nie znalazł praktycznego zastosowania.
Silniki rakietowe, używane aż do XX wieku jedynie do zastosowań militarnych oraz napędu fajerwerków, stosowano przynajmniej od XII wieku, wynaleziono je w Chinach.
Pierwszy odrzutowy silnik lotniczy, tzw. motorjet powstał w 1910, jego konstruktorem był Henri Coandă (był użyty w samolocie Coandă-1910). Bazował na zainstalowanym w przedniej jego części silniku tłokowym, który sprężał powietrze jednocześnie je tłocząc do komory spalania, gdzie pod ciśnieniem mieszało się ono z olejem napędowym i spalało. Wzrost temperatury powodował rozszerzenie gazu, który wydostając się z silnika napędzał samolot na zasadzie odrzutu. Silniki tego typu były znaczniej mniej wydajne od skonstruowanych później silników turboodrzutowych.
Pierwszy nowoczesny silnik turboodrzutowy opatentował w 1930 roku Anglik Frank Whittle. 27 sierpnia 1939 odbył swój pierwszy lot Heinkel He 178, pierwszy samolot z silnikiem turboodrzutowym.
Silniki odrzutowe podzielić można na przelotowe, w których utleniaczem niezbędnym do procesu spalania jest zasysane z otoczenia powietrze, oraz rakietowe, używające do tego celu utleniaczy przewożonych wraz z paliwem.
Pierwszy silnik odrzutowy napędzany parą wodną skonstruował w I wieku naszej ery Heron z Aleksandrii (tzw. bania Herona), jednak w owych czasach był traktowany jako ciekawostka i nie znalazł praktycznego zastosowania.
Silniki rakietowe, używane aż do XX wieku jedynie do zastosowań militarnych oraz napędu fajerwerków, stosowano przynajmniej od XII wieku, wynaleziono je w Chinach.
Pierwszy odrzutowy silnik lotniczy, tzw. motorjet powstał w 1910, jego konstruktorem był Henri Coandă (był użyty w samolocie Coandă-1910). Bazował na zainstalowanym w przedniej jego części silniku tłokowym, który sprężał powietrze jednocześnie je tłocząc do komory spalania, gdzie pod ciśnieniem mieszało się ono z olejem napędowym i spalało. Wzrost temperatury powodował rozszerzenie gazu, który wydostając się z silnika napędzał samolot na zasadzie odrzutu. Silniki tego typu były znaczniej mniej wydajne od skonstruowanych później silników turboodrzutowych.
Pierwszy nowoczesny silnik turboodrzutowy opatentował w 1930 roku Anglik Frank Whittle. 27 sierpnia 1939 odbył swój pierwszy lot Heinkel He 178, pierwszy samolot z silnikiem turboodrzutowym.
Silniki odrzutowe podzielić można na przelotowe, w których utleniaczem niezbędnym do procesu spalania jest zasysane z otoczenia powietrze, oraz rakietowe, używające do tego celu utleniaczy przewożonych wraz z paliwem.
