Odpowiedź :
Teatr narodził się z przyczyn religijnych (wielkie dionizje) i jest uznawany za instytucję oraz organ kulturowy. Jest traktowany jako część kultury narodowej. Charakteryzuje się obecnością chóru, której przewodnikiem był Koryfeusz. Tragedia antyczna posiada również małą ilość bohaterów. Ważna jest również zasada trzech jedności: miejsca, czasu i akcji. Tragedię antyczną zapoczątkował Tespis około VI w. p.n.e, który wprowadził pierwszego aktora. Ajschylos - drugiego, a trzeciego - Sofokles. Zasada ta obowiązywała bardzo długo, bo aż do czasów Szekspirowskich. Pierwszy dramat w Polsce nosił nazwę "Odprawa Posłów Greckich" napisanego przez Adama Mickiewicza. Sceny przedstawione w tragedii antycznej starały nie ukazywać scen przeznaczonych dla dorosłych: seksu oraz krwawych starć. Co ciekawe aktorzy charakteryzowali się maskami zakrywającymi twarz - miało to nie tylko ukazać ich emocje, ale pomagało również w odgrywaniu ról kobiecych, które odgrywały najczęściej dzieci i młodzież przed mutacją. Pamiętajmy, że kobiety w ówczesnych czasach nie miały żadnych praw, również w uczestnictwie w spektaklach teatralnych. Ważnym słówkiem, które musimy zapamiętać tyczące się tragedii antycznej jest "Katharsis", czyli emocjonalne połączenie się widza z aktorem, inaczej oczyszczenie, współczucie. Charakterystyczną cechą tragedii antycznej jest również nierozwiązalny konflikt tragiczny, którego strony reprezentują dwie postacie. Wspomniany wcześniej chór odgrywa rolę komentatora, wkrótce jednak, między Koryfeuszem a chórem tworzyć się dialog - możemy więc mówić, że z Koryfeusza "wyrósł" pierwszy aktor.
Budowa tragedii antycznej jest dość skomplikowana. Pierwszy dialog występujący w utworze zwany jest prologos. Następnie znajdziemy parados, epeisodion, stasimon a zakończenie nazywamy exodosem.
Budowa tragedii antycznej jest dość skomplikowana. Pierwszy dialog występujący w utworze zwany jest prologos. Następnie znajdziemy parados, epeisodion, stasimon a zakończenie nazywamy exodosem.
