Kochana Mamo!
Tyle się wydarzyło odkąd pisałam do Ciebie ostatni raz! Wtedy dni wydawały mi się takie monotonne i nudne, ale nareszcie poznałam kogoś z kim wspaniale spędzam czas.
MOja przyjaciółka ma na imię Elza. Pierwszy raz spotkałyśmy się w dziwnych okolicznościach, kiedy stanęłam w jej obronie, gdy była zaczepiana przez jakiegoś łobuza. Muszę wyznać, że o mało sama nie wpadłam w kłopoty, ale Artur wybawił mnie z opresji.
Później przypadkowo ją spotkałam na rynku i odtąd często o niej myślałam. Poszłam więc do jej domu i zaprzyjaźniłyśmy się mimo, że byłyśmy wobec siebie na początku nieufne.
Po kilku dniach postanowił zrobić Elzie niespodziankę i kupiłam jej śliczną książkę, jednak ona rozpłakała się i wyznała, że jest niewidoma. BYłam wstrząśnięta, ale to wydarzenie zbliżyło nas do siebie jeszcze bardziej.
Droga Mamo, chciałabym prosić Ciebie o radę. Co można zrobić by pomóc Elzie? Wiem, że ona zasługuje na zainteresowanie. Ma dobre serce oraz jest rozsądna. Proszę odpowiedź szybko.
Twoja Danusia
