Ja: Dzień dobry. Czy zechciałaby Śmierć odpowiedzieć na kilka moich pytań?
Śmierć: Ależ oczywiście, z miłą chęcią. Proszę pytać.
J: Dlaczego codziennie porywa pani aż tylu ludzi?
Ś: Ja ich nie porywam, oni są karani za swoje czyny. Codziennie ludzie narażają swoje życie na niebezpieczeństwa i przeważnie doprowadzają one do tego, iż człowiek musi zostać przeze mnie ukarany.
J: Ale dlaczego Śmierć kara ludzi, a nie daje im jeszcze jednej szansy?
Ś: Gdybym dawała jeszcze jedną szansę każdemu, to ludzie pomyśleliby, że mogą robić co chcą, że i tak dostaną następną szansę.
J: Ale i tak ludzie myślą, że wszystko im wolno. Więc dlaczego ta jedna szansa miałaby zaszkodzić?
Ś: Jeśli chciałaby pani, aby ludzi było o 3/4 mniej niż jest teraz, to oczywiście dawałabym im tą szansę, lecz ja sądzę, że za każde przewinienie należy się kara. Co się stało, to się nie odstanie.
J: No dobrze, ale nie mogłaby Śmierć złagodzić tej kary?
Ś: Nie, ponieważ jak sama moja nazwa wskazuje, zostałam stworzona po to, aby karać właśnie śmiercią.
J: A czy kiedykolwiek, może się to zmienić?
Ś: Nie sądzę, będzie tak już zawsze.
J: Dobrze, dziękuję za krótki wywiad. Mam nadzieję, że się jeszcze spotkamy, ale nie za szybko.
Ś: Ja też bardzo Tobie dziękuję, postaram się szybko Ciebie nie odwiedzić.
