Odpowiedź :
Konstytucja o liturgii Soboru Watykańskiego II, która stworzyła fundamenty dla odnowy całej liturgii Kościoła, wypowiedziała się także w kwestii sakramentu bierzmowania. W numerze 71 soborowego dokumentu czytamy: „Obrzęd bierzmowania należy tak poprawić, aby w sposób bardziej jasny ukazał ścisły związek tego sakramentu z całym wtajemniczeniem chrześcijańskim. Dlatego jest rzeczą stosowną, aby przyjęcie tego sakramentu było poprzedzone odnowieniem przyrzeczeń złożonych na chrzcie”. Takie stwierdzenie ojców Soboru było wynikiem pogłębionego studium źródeł historycznych i liturgicznych, które jednoznacznie łączyły bierzmowanie z chrztem i Eucharystią.
Odpowiedzią na soborowe wezwanie do odnowy liturgii sakramentu bierzmowania była nowa księga liturgiczna zatytułowana „Ordo confirmationis”, wydana 13 września 1971 roku. Polska wersja księgi, zatytułowana „Obrzędy bierzmowania według Pontyfikału rzymskiego”, ukazała się w 1975 roku.
Nowa księga oprócz liturgii sakramentu bierzmowania udzielanego poza Mszą Świętą i w czasie Mszy Świętej, zawiera także Konstytucję apostolską papieża Pawła VI o sakramencie bierzmowania „Divinae consortium naturae”, wstęp teologiczno-pastoralny oraz obrzędy bierzmowania udzielanego przez nadzwyczajnego szafarza tegoż sakramentu, obrzędy bierzmowania chorego w niebezpieczeństwie śmierci. Ostatnią część księgi tworzą teksty do wyboru przy udzielaniu bierzmowania. Znajdujemy tam formularz Mszy Świętej, zestaw czytań biblijnych oraz propozycję śpiewów, które mogą być wykorzystane podczas namaszczenia.
Szczególne miejsce w nowej księdze liturgicznej zajmuje Konstytucja apostolska Pawła VI, w której papież po przedstawieniu krótkiego zarysu liturgii bierzmowania, mocą swojego apostolskiego urzędu określa najistotniejsze elementy sakramentu bierzmowania. Papież stwierdza: „sakramentu bierzmowania udziela się przez namaszczenie krzyżmem świętym na czole, którego dokonuje się z włożeniem rąk i przez słowa: Przyjmij znamię daru Ducha Świętego. Oprócz tego Ojciec Święty bardzo mocno akcentuje jedność wszystkich sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego.
Wstęp teologiczno-pastoralny, który umieszczono zaraz po papieskiej Konstytucji także mówi o ścisłej łączności bierzmowania z chrztem i Eucharystią. W tym kontekście podane są teologiczne i liturgiczne wskazania co do celebracji sakramentu. Przypomina się najpierw o godności bierzmowania, o obowiązkach i czynnościach przy jego sprawowaniu o dopuszczalnych adaptacjach oraz o konieczności odpowiedniego przygotowania się do niego. W tej części księgi znajdujemy także wskazówki odnośnie do świadków, wieku bierzmowanych i szafarzy. Zaleca się, aby świadkiem bierzmowania był któryś z rodziców chrzestnych bierzmowanego. Funkcję tę mogą pełnić także rodzice bierzmowanego lub inna wybrana na tę okoliczność osoba. Jednak powinna być to osoba wystarczająco dojrzała do spełniania tego zadania, należąca do Kościoła katolickiego oraz powinna ona już wcześniej przyjąć chrzest, bierzmowanie i Eucharystię. Świadkiem bierzmowania nie może być osoba wykluczona przez prawo do spełniania tej czynności.
Zwyczajnym szafarzem bierzmowania jest biskup. Władzę bierzmowania posiadają także tzw. prałaci i opaci terytorialni, wikariusze i administratorzy apostolscy oraz administrator diecezjalny w granicach swoich terytoriów i w czasie trwania urzędu. W niektórych okolicznościach, np. bardzo duża liczba kandydatów do bierzmowania, biskup może jednorazowo dobrać sobie kapłanów, aby razem z nim udzielali tego sakramentu. Biskup może także pozwolić na udzielenie bierzmowania kapłanowi, który przygotowywał do chrztu osobę dorosłą lub ją dopuszcza do pełnej wspólnoty z Kościołem katolickim. W przypadku zagrożenia życia każdy kapłan ma prawo udzielić bierzmowania bez starania się o zgodę biskupa.
Odpowiedzią na soborowe wezwanie do odnowy liturgii sakramentu bierzmowania była nowa księga liturgiczna zatytułowana „Ordo confirmationis”, wydana 13 września 1971 roku. Polska wersja księgi, zatytułowana „Obrzędy bierzmowania według Pontyfikału rzymskiego”, ukazała się w 1975 roku.
Nowa księga oprócz liturgii sakramentu bierzmowania udzielanego poza Mszą Świętą i w czasie Mszy Świętej, zawiera także Konstytucję apostolską papieża Pawła VI o sakramencie bierzmowania „Divinae consortium naturae”, wstęp teologiczno-pastoralny oraz obrzędy bierzmowania udzielanego przez nadzwyczajnego szafarza tegoż sakramentu, obrzędy bierzmowania chorego w niebezpieczeństwie śmierci. Ostatnią część księgi tworzą teksty do wyboru przy udzielaniu bierzmowania. Znajdujemy tam formularz Mszy Świętej, zestaw czytań biblijnych oraz propozycję śpiewów, które mogą być wykorzystane podczas namaszczenia.
Szczególne miejsce w nowej księdze liturgicznej zajmuje Konstytucja apostolska Pawła VI, w której papież po przedstawieniu krótkiego zarysu liturgii bierzmowania, mocą swojego apostolskiego urzędu określa najistotniejsze elementy sakramentu bierzmowania. Papież stwierdza: „sakramentu bierzmowania udziela się przez namaszczenie krzyżmem świętym na czole, którego dokonuje się z włożeniem rąk i przez słowa: Przyjmij znamię daru Ducha Świętego. Oprócz tego Ojciec Święty bardzo mocno akcentuje jedność wszystkich sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego.
Wstęp teologiczno-pastoralny, który umieszczono zaraz po papieskiej Konstytucji także mówi o ścisłej łączności bierzmowania z chrztem i Eucharystią. W tym kontekście podane są teologiczne i liturgiczne wskazania co do celebracji sakramentu. Przypomina się najpierw o godności bierzmowania, o obowiązkach i czynnościach przy jego sprawowaniu o dopuszczalnych adaptacjach oraz o konieczności odpowiedniego przygotowania się do niego. W tej części księgi znajdujemy także wskazówki odnośnie do świadków, wieku bierzmowanych i szafarzy. Zaleca się, aby świadkiem bierzmowania był któryś z rodziców chrzestnych bierzmowanego. Funkcję tę mogą pełnić także rodzice bierzmowanego lub inna wybrana na tę okoliczność osoba. Jednak powinna być to osoba wystarczająco dojrzała do spełniania tego zadania, należąca do Kościoła katolickiego oraz powinna ona już wcześniej przyjąć chrzest, bierzmowanie i Eucharystię. Świadkiem bierzmowania nie może być osoba wykluczona przez prawo do spełniania tej czynności.
Zwyczajnym szafarzem bierzmowania jest biskup. Władzę bierzmowania posiadają także tzw. prałaci i opaci terytorialni, wikariusze i administratorzy apostolscy oraz administrator diecezjalny w granicach swoich terytoriów i w czasie trwania urzędu. W niektórych okolicznościach, np. bardzo duża liczba kandydatów do bierzmowania, biskup może jednorazowo dobrać sobie kapłanów, aby razem z nim udzielali tego sakramentu. Biskup może także pozwolić na udzielenie bierzmowania kapłanowi, który przygotowywał do chrztu osobę dorosłą lub ją dopuszcza do pełnej wspólnoty z Kościołem katolickim. W przypadku zagrożenia życia każdy kapłan ma prawo udzielić bierzmowania bez starania się o zgodę biskupa.
W wyniku odnowy liturgicznej, obecne obrzędy sakramentu bierzmowania są następujące:
- przedstawienie kandydatów biskupowi;
- przemówienie biskupa do kandydatów, uwzględniające wszystkich wiernych obecnych;
- odnowienie przyrzeczeń chrzestnych;
- modlitwa biskupa o dary Ducha Świętego, z wyciągniętymi rękami nad kandydatami;
- udzielenie sakramentu bierzmowania każdemu kandydatowi z osobna;
- modlitwa powszechna;
- błogosławieństwo końcowe.
- przedstawienie kandydatów biskupowi;
- przemówienie biskupa do kandydatów, uwzględniające wszystkich wiernych obecnych;
- odnowienie przyrzeczeń chrzestnych;
- modlitwa biskupa o dary Ducha Świętego, z wyciągniętymi rękami nad kandydatami;
- udzielenie sakramentu bierzmowania każdemu kandydatowi z osobna;
- modlitwa powszechna;
- błogosławieństwo końcowe.
no więc nie wiem czy pomogę, bo już nie pamiętam dobrze:)
-przed bierzmowaniem 9 nowen do ducha swietego
-w dniu bierzmowania wyznajesz wiare
-razem z bierzmowanym swiadkiem podchodzisz do szafarza (biskupa)
namaszczenie olejem Krzyżma na czole ochrzczonego,
nałożenie ręki biskupa na jego głowę,
słowa: "Przyjmij znamię daru Ducha Świętego".
-przed bierzmowaniem 9 nowen do ducha swietego
-w dniu bierzmowania wyznajesz wiare
-razem z bierzmowanym swiadkiem podchodzisz do szafarza (biskupa)
namaszczenie olejem Krzyżma na czole ochrzczonego,
nałożenie ręki biskupa na jego głowę,
słowa: "Przyjmij znamię daru Ducha Świętego".
