Kryzys w Polsce zaczął się nieco wcześniej niż w innych krajach, bo już w 1929 r. Dno osiągnął w 1932r., gdy produkcja przemysłowa spadła do 64% w stosunku do 1928 roku. Liczba zamkniętych fabryk dochodziła do 1300, a liczba bezrobotnych i ‘pół bezrobotnych” (pracujący po 2-3 dni w tygodniu) była niemal równa liczbie pracujących. O ile w 1929 r. bezrobocie obejmowało 3% zawodowo czynnych poza rolnictwem, to w 1933r. szacowano je na 43,5%. kryzys przemysłowy splatał się z kryzysem w rolnictwie. szczególnym problemem było zadłużenie wsi zarówno wobec skarbu, jak i instytucji kredytowych, z których kredytów dość szeroko korzystano przed 1929r., zwłaszcza na zakup ziemi. Komornik stał się częstym gościem chłopów. Dotkliwe dla wsi były opłaty drogowe, jarmarczne, rogatkowe oraz wszelkiego rodzaju kary administracyjne. Kryzys spowodował spadek obrotów w handlu zagranicznym.
